I nadal będę posługiwał się porównaniami do polskiego sportu, w którym wyraźnie coś od jesieni 2006 drgnęło. Tak samo jest z polskim metalem w najróżniejszych odmianach, który co rusz atakuje nas nowymi pozycjami, które z kolei mają jeden wspólny mianownik. Są bardzo dobre i bez najmniejszych problemów mogą konkurować z produkcjami światowych gigantów sceny metalowej. I co ważne, nie tylko młodzi gniewni naszej sceny dają namacalne dowody

Grzegorz Kupczyk powraca w swoim najbardziej przekonującym wcieleniu czyli z zespołem Ceti. W ubiegłym roku zaskoczył wszystkich swoim- miejmy nadzieję - niejednorazowym projektem Kruk, tym jednak razem wraca w pełni chwały z najlepszą w dyskografii Ceti, płytą. Samego Kupczyka, bodaj najważniejszego hard rockowego wokalisty polskiej sceny muzycznej, który do dziś jest w doskonałej formie

Muzyka heavy-metalowa z którą utożsamiane jest od 18 lat swego istnienia poznańskie CETI, zeszła do głębokiego podziemia, do którego nie sięgają tradycyjne media. Paradoksalnie jednak, poczucie wspólnoty fanów tylko na tym zyskało, a to z kolei dopinguje zespoły do większego wysiłku i pomysłowości. Nowa płyta CETI „(...) perfecto mundo (...)” to przykład dobrego efektu tego procesu.

Nareszcie jest. Po kilku latach od premiery rewelacyjnej „Shadow Of The Angel” mamy nareszcie nową płytę weteranów rodzimej sceny hard’n’heavy. Od pierwszych dźwięków albumu słychać że Grzegorz Kupczyk i spółka nie próżnowali w studio i nagrali jeden z najlepiej brzmiących i najbardziej dopracowanych albumów w swojej karierze, płytę którą można z czystym sumieniem postawić na półce obok takich klasyków jak „Lamiastrata”, czy debiutancka „Czarna róża”.

Pierwszy utwór na tej płycie zaaranżowany jest tak, że przypomina soundtrack jakiegoś epickiego filmu - ten rozmach, te chóry... Daje to dobre pojęcie o tym, jak nowy, długo oczekiwany materiał CETI prezentuje się w całości. Oczywiście, cały czas obcujemy z heavy metalem, komponowana przez Grzegorza Kupczyka i Marihuanę muzyka ma wciąż bardzo tradycyjną podstawę, ale zespół postanowił bardziej niż kiedykolwiek nawiązać do muzyki klasycznej

Mały Leksykon Wielkich Zespolow. Skrocona wersja tej rec znalazla sie takze w pismie Metal Hammer (6/2007) Grzegorz Kupczyk - człowiek-legenda polskiego hard rocka powraca ze swoim zespołem nowym albumem zatytułowanym „(…) perfecto mundo (…)”. Niedawno Grzegorz poinformował

Grzegorza Kupczyka nikomu nie trzeba chyba przedstawiać. W końcu to prawdziwy weteran polskiej sceny rockowej. Najpierw śpiewał w Turbo, potem w Non Iron i CETI, następnie jednocześnie i w CETI, i w Turbo – po drodze współpracując m.in. z Esquarial, Chainsaw, Krukiem i Panzer X – a teraz znów stoi za mikrofonem tylko w CETI, wyłącznie na tym zespole koncentrując swoją muzyczną aktywność.

Bałem się tej płyty. Kiedy dowiedziałem się, że „(...) Perfecto Mundo (...)” ma zawierać dużą ilość elementów symfonicznych, pomyślałem, że Grzegorzowi i spółce wyjdzie z tego kolejny klon Rhapsody (Of Fire). Takich albumów kilka lat temu ukazywały się tony – na co komu byłby jeszcze jeden? Na szczęście nowa produkcja CETI znacząco różni się od propozycji wszystkich Highlordów, Skylarków, czy innych Dark Moorów.

Nigdy nie bytem fanem CETI, ani też wielbicielem stylistyki, w której obraca się ten zespót. Wprawdzie „Shadow Of The Angel" poznałem, ale do niej nie wracałem, pomimo że w swojej kategorii to przecież zacna pozycja. Tymczasem pod koniec marca ze skrzynki wyjąłem paczuszkę z najnowszą płytą CETI. Z miejsca pomyślałem, że oddam ją koledze, tak do zrecenzowania, jak też celem przeprowadzenia wywiadu.

Przed nagraniem tej płyty muzycy mieli obawy, czy uda się im przebić wyśrubowany poziom znakomicie przyjętego „Shadow Of The Angel”. Myślę, że teraz mogą się członkowie CETI naprawdę zacząć bać. Co prawda „...Perfecto Mundo...” nie stanął w konkury z poprzednim krążkiem i wystarczy kilka minut by przekonać się, że to zupełnie innego charakteru płyta. Jeśli jednak CETI zamarzy się pójście jeszcze dalej, rozwinięcie symfo- heavy rockowej materii

Cztery lata fani CETI musieli czekać na wydawnictwo z premierowym materiałem. W międzyczasie ukazała się koncertówka, DVD i dwie składanki. I tak oto z nadejściem wiosny pojawiło się "(…) perfecto mundo (…)". Na poprzednim longplayu, "Shadow Of The Angel" trzeba było czekać do siódmego utworu aż zespół się rozkręci. Tutaj już pierwsze wejście("(...) intra nos est.") mówi nam że będzie mocno ale jednocześnie klimatycznie.

Czasami zdarza się, że człowiek ma ochotę na skok w bok… muzyczny oczywiście. Chce odejść wtedy choć na chwilę od nadmuchania, pompatyczności i patosu artrocka, melancholii i dłużyzn postrocka, skomplikowania progmetalu czy mroczności stonerrocka. Pisząc te słowa odnoszę się oczywiście do moich osobistych doświadczeń. Z dużą przyjemnością „wracam” wtedy do korzeni. Muzyki prostej, szczerej, mocnej i bijącej prosto w serducho…

Album (...)perfecto mundo(...) jest to jedno najlepszych wydawnictw, jakie w tym roku otrzymałem. Posiadanie go powinno być obowiązkiem dla każdego fana progresywnego/melodyjnego metalu. (...) Przez całe lata Ceti starało się zbudować mocną pozycję, a kilka piosenek całkiem nieźle poradziło sobie na listach przebojów. Jak dobrze, świadczy o tym fakt, że Grzegorz Kupczyk jest często umiejscawiany w plebiscycie na najlepszego wokalistę

Power metal w Polsce? Bardzo długo żyłem w błogiej nieświadomości, że takowe zjawisko w naszym kraju w ogóle ma miejsce. Mało tego, byłem święcie przekonany, że domeną Polaków jest death i black metal, jednak całe moje przeświadczenie zniknęło w momencie, gdy w ręce wpadła mi płyta TURBO, zatytułowana 'Tożsamość'. W tym momencie moje oczy się otworzyły i zacząłem stopniowo odkrywać polską scenę heavy i power metalową.

Fanom rocka Grzegorza Kupczyka przedstawiać nie trzeba.Niewątpliwie jest on od niemal 30 lat jednym z najwspanialszych głosów polskiej sceny. Człowiek-legenda, który wraz z Turbo stworzył fundamenty heavy metalu w naszym kraju. Dlatego też ze smutkiem (lub nie) można przyjąć wiadomość, że po raz kolejny rozstał się ze swoją najpopularniejszą formacją. Jednak fani Grzegorza niemają się czym martwić, bo mimo kilku „dyszek” na karku

CETi, one of the leading Polish heavy metal bands, finished recording their latest album entitled (...)perfecto mundo(...). It’s the twelfth album from the band lead by Grzegorz Kupczyk, a charismatic vocalist and frontman (also known from legendary Turbo or Esqarial&Kupczyk). The record is another step toward incorporating symphonic music into rock, but the band assures us they haven’t given up their own style, appreciated by their fans.

Repertuar tych dwóch składanek ułożyli fani CETI, biorąc udział w specjalnym głosowaniu, l trzeba przyznać, że udało się reprezentatywnie przedstawić dorobek tego zasłużonego dla rodzimego metalu zespołu. Zgodnie z tytułami, materiał podzielony został na dwie części - ostrą i balladową. Na The Best From Hard Zone Vol. l znajdujemy więc szybkie, agresywne kompozycje, łączące heavymetalową energię z chwytliwymi melodiami i wirtuozerskimi solówkami

Trzeba kuć żelazo póki gorące. Wiedzą o tym wszyscy metalowcy. Także Grzegorz Kupczyk, postać, której chyba przedstawiać nie trzeba. Sam dba o swój wizerunek i od lat konsekwentnie zdobywa nowych słuchaczy. Od 1989 roku jest też szefem zespołu Ceti, o którym głośniej zrobiło się ostatnio za sprawą ich udziału w trasie Blitzkrieg 2 w 2004 roku. Kolejnym krokiem na jest niniejsza składanka The Best From Hard Zone,

CETI ma swoje pierwsze DVD. Materiał zarejestrowano w poznańskim Eskulapie w lutym ubiegłego roku, podczas koncertu celebrującego piętnastolecie istnienia zespołu. Dla fanów grupy Grzegorza Kupczyka na pewno jest to fantastyczna niespodzianka, ale mam wrażenie, że koncert obejrzą z przyjemnością wszyscy wielbiciele dobrego heavy metalu. Bo muzyka CETI to przecież rasowe heavy, dość śmiało nawiązujące do dokonań hard rocka lat 70i przede wszystkim 80. Kupczyk i spółka dobrali utwory w ten sposób, że powstał bardzo dynamiczny i świetnie przenikający się repertuarowo koncert.

Po wypasionych produkcjach z innego obszaru płatniczego czas na rodzime wydawnictwo. Skromne, ale autentyczne i godne uwagi. Wierny zapis koncertu, który odbył się w poznańskim klubie Eskulap w lutym ubiegłego roku. Nie ma fajerwerków i piór w dupie, są drobne niedociągnięcia - ale dzięki temu otrzymujemy nie trwający ponad 100 minut teledysk, ku czemu ostatnio płyty DVD dryfują, ale prawdziwy dokument o prawdziwym zespole. Grającym na tyle dobrze, że żadne studyjne korekty potrzebne nie były. Bo choć wielkim fanem CETI nie jestem, oczywistą prawdę przyznać muszę - w dziedzinie klasycznego metalu ten zespół